Poliepresectie met EMR

Afhankelijk van de grootte, plaats en complexiteit van de poliep, kan de endoscopist kiezen voor de klassieke poliepresectie met lus, voor endoscopische submucosale dissectie (ESD) of voor piecemeal endoscopische mucosale resectie (EMR).

De keuze tussen ESD en EMR wordt steeds in overleg met je behandelend arts na overweging van vele factoren genomen.

Endoscopische Mucosale Resectie (EMR)

Om grote poliepen te verwijderen, kan ook gekozen worden voor Endoscopische Mucosale Resectie (EMR). Ook hier wordt een vloeistof geïnjecteerd tussen de poliep en de onderliggende spierlaag, waardoor de poliep veilig met een lus kan worden gevat. Daarna wordt de poliep doorgesneden en afhankelijk van de grootte kan dit in meerdere stukken gebeuren, zogenaamde ‘piecemeal EMR’. Het uiteindelijke resultaat is uiteraard dat er geen restpoliepweefsel ter plaatse meer kan worden gezien.

Het grote voordeel van deze procedure is dat de poliepverwijdering duidelijk sneller verloopt dan bij een ESD en er minder kans op complicaties bestaat. Echter, in vergelijking met ESD zal hier de poliep veelal in verschillende stukjes moeten geanalyseerd worden, waardoor dit voor de patholoog een extra moeilijkheid kan betekenen. Daarnaast is er een hogere kans dat er toch nog microscopisch restjes van de poliep achterblijven, die dan terug gaan groeien.

Iets fout of onduidelijk op deze pagina? Meld het.
Laatste publicatiedatum: 13/08/2024
Verantwoordelijk auteur: Prof. Dr. Van Steenkiste Christophe